Sosyal medyada, haber sitelerinde, televizyonlardaki Ukrayna’dan gelen savaş fotoğraflarına bakarken, üzüntü ve kızgınlıktan hemen sonra ilk aklıma gelen, “Bu kargaşada insanlar cep telefonlarını nerede ve nasıl şarj ediyorlar acaba?” düşüncesi oldu. Çünkü cep telefonu artık yakınımız ya da hiç tanımadığımız insanlardan haber alabileceğimiz, yakın çevremizde ya da uzakta nelerin olup bittiğini öğrenebileceğimiz belki de tek alet! O nedenle de şarj sorununun bir şekilde çözülmesi gerekiyor. Powerbank’lar var elbet ama… Onların da şarj edilmeye ihtiyacı var… Üstelik herkeste var mı?..
Doğal afetler kadar, savaş gibi insan eliyle yaratılan yapay afetler de çok kötü.
İlk kez 1998 Haziran’ındaki Adana depreminde bu sorun ile yüz yüze gelmiştim. Korkudan eve giremiyorduk ama cep telefonunun da şarjı bir süre sonra bitiyordu. Powerbank’lar da yoktu o zamanlar… Telefonumun şarjının bitmesine yakın, Eskibaraj’ın oradaki Köse Petrol’e ve DSİ’nin oradaki Kaymak Petrol’e gidip telefonumu şarj ettiğimi hatırlıyorum. Birçok insan benim durumumdaydı; hangisinde şarj kuyruğu azsa oraya gidiyordum. Annemlerden, kardeşlerimden, arkadaşlarımdan… Birbirimizden haberdar olmamızın başka bir yolu da yoktu!..
Basit, sıradan bir şey görünüyor belki ama o kargaşanın, umutsuzluğun içinde bir cep telefonu o kadar değerli oluyor ki!
Doğal afetler kadar, savaş gibi insan eliyle yaratılan yapay afetler de çok kötü. Ve bu afetlerden daha da kötüsü, çaresizlik! Çünkü büyük ya da küçük her türlü sorun önce çaresiz insanları vuruyor.
…
Fotoğraf: Bu fotoğrafı Instagram’daki APNEWS sayfasından aldım. (www.instagram.com/apnews)