Netflix’teki “Don’t Look Up” filmini dün izledim. Truman Show ve 2012 karışımı bir film gibi geldi bana.
Medyadaki, siyasetteki, kamudaki, iş dünyasındaki, toplumdaki öküzlükleri eğip bükmeden anlatmışlar.
2020 yılının başlarında, covid pandemisinin ilk günlerinde “2012 filmini yeniden izlemenin tam zamanı” başlıklı bir yazı (*) yazmıştım. Yazı, şu cümleyle bitiyordu:
“Karamsar bir bakış olmasın ama görünen o ki, yeni dünyayı da dünyayı bu hâle getirenler kuracak.”
“Don’t Look Up”ı bayılarak izledim ve filmin sonunda “Vay be,” dedim, “Tam da dediğim gibi bir son olmuş.”